ang masamang kalahi pabula

12 ANSWERS

1. Guest7079
   

   ang masamang kalahi pabula

   Report (7) (7)  |   12 years, 8 month(s) ago  

2. Guest7294
   

   WEDFJDOWQJF'JWEF'HJEFKHFKLHNGKHR

   Report (3) (8)  |   12 years, 8 month(s) ago  

3. Guest4364
   

   Ang Masamang Kalahi
   
     Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
     Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
     Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
     Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."
   
   
   share cu na toh sa inyo huh!..
   add me princess_janice19@yahoo.com
   tnx..:))

   Report (8) (4)  |   12 years, 8 month(s) ago  

4. Guest5939
   

   ang mga masamang mga tao ay hnd magtatagal sa mundo ksi hnd sla mabait

   Report (4) (5)  |   12 years, 8 month(s) ago  

5. Guest6020
   

   Ang Masamang Kalahi
   
   
   Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
   
   Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
   
   Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
   
   Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."
   
   
   add nyu aq sa facebook jenesis_icehunter@yahoo.com

   Report (10) (4)  |   12 years, 8 month(s) ago  

6. Guest6952
   

   Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
   
   Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
   
   Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
   
   Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."

   Report (15) (0)  |   12 years, 8 month(s) ago  

7. Guest9526
   

   Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
   
   Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
   
   Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
   
   Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."
   
   
   dominik castillo 23

   Report (7) (1)  |   12 years, 8 month(s) ago  

8. Guest1168
   

   Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
   
   Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
   
   Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
   
   Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."

   Report (10) (2)  |   12 years, 8 month(s) ago  

9. Guest8102
   

   Ang Masamang Kalahi
   
   
   Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
   katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
   lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
   pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
   
   
   Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
   "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
   bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
   katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
   talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
   
   
   Gayon din ang ikinagalit
   ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
   manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
   nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
   Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
   
   
   Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
   
   
   "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
   "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
   ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
   pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
   
   
   "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
   
   
   "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."

   Report (5) (1)  |   12 years, 8 month(s) ago  

10. Guest7506
    

    Ang Masamang Kalahi
    
    
    Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga
    katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at
    lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
    pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
    
    
    Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga.
    "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang
    bulalas din ni Aling Martang Manok. "At
    katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng
    talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo."
    
    
    Gayon din ang ikinagalit
    ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang
    manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y
    nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn.
    Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan."
    
    
    Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay.
    
    
    "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok.
    "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn,"
    ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na
    pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn."
    
    
    "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..."
    
    
    "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."

    Report (2) (2)  |   12 years, 8 month(s) ago  

11. Guest5937
    

    la lang.................

    Report (2) (1)  |   12 years, 8 month(s) ago  

12. Guest1234
    

     Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay humanap na ng ibang libutan ang natalong katyaw at doon sa bagong libutan ay medaling nakapamayagpag na muli ang talisain. Ang mga katyaw na leghorn doon ay medaling nasilaw sa balitang bilis at lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang pinakamaganda sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn. Isang araw ay galit nag alit na umuwi si Dinang Dumalaga. "Naku!" ang bulalas ni dumalaga. "Ako opala’y sinisiraan ni Tenoriong Talisain. Ako raw ay naging kasintahan niya..." "Diyata?" ang bulalas din ni Aling Martang Manok. "At katakut-takot na paninira daw laban sa mga kalahi ang ginagawa ng talisaing iyan. Tayo raw ay ikinahihiya niya. Masamang lahi raw tayo." Gayon din ang ikinagalit ni Toniong Tandang nang siya ay dumating. "Napakasamang manok iyang si Tenoriong Talisain," ang wika ng tandang. "Kaganina'y nakita ko. Kung lumakad at magsalita’y ginagaya niya ang mga leghorn. Ang balita ko pa’y nagpapakulay dawn g balahibo upang maging mistulang leghorn na. nakapanginginig ng laman..." "Bayaan ninyo siya," ang wika ni Aling Martang Manok. "Pagsisisihan din niya ang kanyang ginagawang iyan." Ilang araw, pagkatapos ay dumating si Toniong Tandang na kasama si Tenoriong Talisain. Gusut-gusot na ang balahibo ng katyaw. Pilay ang isang paa, pasa-pasa ang buong katawan at hindi halos makagulapay. "Bakit? Ano ang nangyari?" ang tanungan ng mga kalahing manok. "Iyan pala ay maluwat nang nakakainisan ng mga katyaw na leghorn," ang wika ni Tenoriong Talisain. "Kangina'y nakita ko na lamang na pinagtutulungan ng apat na katyaw na leghorn." "Bakit hindi mo pa pinabayaang mapatay?" ang wika ng mga kalahing manok. "Tayo rin lamang ay ikinahihiya niya at itinatakwil pa..." "Talaga nga sanang ibig ko nang pabayaan," ang wika ni Toniong Tandang. "Ngunit hindi rin ako nakatiis. At talaga namang kung hindi ako sumaklolo’y nasirang Tenoriong Talisain na siya ngayon." "Nakita mo na, Tenoriong Talisain!" ang wika ni Aling Martang Manok. "Iyang kalahi, kahit masamain mo'y talagang hindi makatitiis."

    Report (0) (0)  |   12 years, 8 month(s) ago