william p. nucasa

9 ANSWERS

1. Guest3115
   

   where can we find the story  "ang kwento ng isang anghel"? by Mr. William P. Nucasa

   Report (0) (0)  |   12 years, 9 month(s) ago  

2. Guest4835
   

   dahil sa buntis siya kaya niya gusto magpakamatay  
   
   
   
                               by nikki choa

   Report (0) (1)  |   12 years, 9 month(s) ago  

3. Guest9303
   

   sir san makukuha ang kento ng anghel?

   Report (0) (1)  |   12 years, 9 month(s) ago  

4. Guest1308
   

   FILIPINO PROJECT
   
   Mga Miyembro:
   
   1. Garcia, Agnetha           - aborsyonista (Aling Maria)
   2. Gines, Marrie Celline   - kaibigan ni Angel (Jhazze)
   3. Arwind                         - guro (Mr. Arthuro)
   4. Munar, Patricia Mae    – doctor (Anne)
   5. Nisperos, Rona Fe       – Angel
   6. Rivera, Mark Neil        – ama ni  Angel (Daniel)
   7. Serrano, Mark Daniel   – driver (Totoy)
   8. Tadina. Liely Ann       – ina ni Angel (Kaye)
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   KWENTO NG ISANG ANGHEL
   
   Narrator: Magandang hapon sa inyong lahat. Kami po ay nasa inyong harapan para ihandog sa inyo ang aming munting dula-dulaan. Ang aming dula-dulaan ay tungkol sa katuloy ng kwento ng isang anghel. Akin ipakikilala ang mga tauhan sa aming dula-dulaan. Si Arwind bilang guro, si Rona Fe bilang si Angel, Mark Neil bilang ama ni Angel, Liely bilang ina ni Anghel, si Agnetha bilang isang aborsyonista, si Celline bilang kaibigan ni Angel, Daniel bilang kaibigan ng guro at driver ng pamilya ni Angel, at si Patricia Mae bilang doktor ni Angel. Sana po ay inyong magustuhan ang aming munting dula-dulaan.
   
   Sa kotse nila Angel...
   Angel (Rona Fe): Ano ba dapat ang aking pipiliin? Ipapa-abort ko ba ang bata sa aking sinapupunan o isasakripisyo ko ang aking buhay?
   Driver (Daniel): Mam, pag-isipan ninyong mabuti ang inyong gagawin sapagkat malaking problema ang inyong kakaharapin kapag ipapa-abort ninyo ang bata at hindi kayo titgilan ng inyong kosensya.
   Angel (Rona Fe): Wala akong pakialam sa mga mangyayari sa akin sapagkat walang nagmamahal sa akin.
   Driver (Danie): Wag po ninyong sabihin 'yan mam dahil kapag pipiliin ninyo na mamatay kayo, ang inyong magulang ang mahihirapan sapagkat ikaw lang ang kanilang anak.
   Angel (Rona Fe): Salamat po manong sa iyong payo at concern sa akin.
   Driver (Daniel): Walang anu man Mam, nandito na po tayo sa bahay niyo.
   Angel (Rona Fe): Sige, salamat.
   Narrator: Pagkababa ni Angel sa kotse, agad siyang sinalubong ng kanyang nanay.
   Nanay (Liely): Saan ka nanggaling?
   Angel (Rona Fe): Nakipagkita po ako sa aking kaibigan.
   Nanay (Liely): May nakilala ka na palang bagong kaibigan dito.
   Angel (Rona Fe): Old friend ko po 'yon.
   Nanay (Liely): Oh sige, magbihis ka na at magpahinga ka na.
   Angel (Rona Fe): Opo sige.
   
   Habang nagbibihis sa loob ng kanyang kwarto...
   (Nag-ring ang kanyang mobile phone)
   (Krrrrngggg...!)
   
   Angel: Hello? Sino po ito?
   (tumawag): Ako ito, ang iyong naka-usap kanina sa kainan.
   Angel: Oh musta na po? Napatawag ka yata? Ano po kailangan ninyo sa akin?
   (tumawag): Wala, nangangamusta lang naman. Kumusta ka na?
   Angel: OK lang naman ako. Naguguluhan ako.
   (tumawag): Bakit?
   Angel: Hindi ko alam ang desisyon ko para sa aking dinadala sa aking sinapupunan.
   (tumawag): Ako nalang kasi ang tatayo bilang ama para sa kapakanan ng bata.
   Angel: Pero ang problema, aking ikamamatay kapag pinili kong buhayin ang aking anak.
   (tumawag): Huwag mong isipin iyan. Isipin mo walang mapupunta sa sakuna. Panalangin lang sa Diyos at tiwala sa sarili at sa mga taong nagmamahal.
   Angel: Salamat talaga pinapagaan mo ang kalooban ko.
   (tumawag): Walang anu man Angel, tandaan mo nandito lang ako sa iyong tabi.
   Angel: Salamat ulit sa iyo. Teka tinatawag na ako ng aking nanay. Bye!
   (tumawag): Sige text nalang kita kung kailan ulit tayo magkikita. Bye!
   
   Si Angel palabas ng kwarto...
   Angel: Ano po iyon Inay?
   Nanay: Bakit parang may kausap ka sa phone mo? May narinig akong “anak ko”. May hindi ka yata sinasabi sa amin ng Tatay mo.
   Angel: Ano po iyon? Wala po akong binabanggit na anak Nanay.
   Nanay: Huwag ka na magsinulngaling sapagkat narinig ko talaga ang mga iyon.
   Tatay: Sabihin mo na ang totoo anak. Buntis ka ba?
   Angel: Hindi po!
   Tatay: Yung totoo!
   Nanay: Anak sabihin mo na ang totoo please lang!
   Angel: Sige na nga po! Opo buntis ako! Huwag po kayo magalit sa akin...(umiiyak)
   Nanay:(sinampal ang anak): Napakawalang hiya mo!
   Tatay: Immoral! Bakit mo ito nagawa sa amin! Pinalaki ka namin ng maayos at eto ang isusukli mo sa amin! Tandaan mo nag-aaral ka palang!
   Angel: Ee... Sorry po!!! Patawarin niyo po ako...
   (nag-riring ang phone ni Angel)
   Nanay: Sino yang tumatawag? Yan ba ang kausap mo kanina?! Tatay, kunin mo ang phone! Sagutin mo.
   Tatay:(sinagot ang phone): Ikaw ba ang kausap ni Angel kanina??
   (tumawag): Opo, ako nga iyon. Bakit po?
   Tatay: Kunwari ka pang hindi mo alam ang mga nangyayari! Nalaman na namin na buntis iyang Angel na yan. Ikaw ba ang nakabuntis sa anak namin?!
   (tumawag): Ha? Hindi po!
   Tatay: Huwag ka na mag-aanga-anga!
   (tumawag): Hindi ako ang nakabuntis. Sa totoo lang po ako pa nga etong may gustong tumayo bilang ama ng kanyang isisilang.
   Tatay: Magkikita tayo! Bukas ng umaga. Sa plaza ng San Fernando City.
   (tumawag): Sige po. Saan po si Angel?
   Tatay: Bakit?? Nandoon umiiyak!
   (tumawag): Bakit po siya umiiyak???
   Tatay: Basta! (binaba ang phone)
   Angel: Tay, Nay, patawarin niyo po ako!
   Tatay: Magkikita kami ng lalaking iyon bukas. Pag-uusapan namin nag tungkol sa iyo at sa iyong dinadala.
   Nanay: Angel, mahirap magpatawad lalo na sa ginawa mong eto! Kung maaari ay lumayas ka na muna! Ayoko muna makita ang pagmumukha mo!
   Angel: Bakit po Nay? Ayoko umalis! (lalong napaiyak)
   Nanay: Tay, palayasin mo nga iyan sa ating pamamahay!
   Tatay: Anak, pwedeng wag matigas ang ulo! Layas! Huwag mong hihintayin na masampal kita dyan!
   
   Si Angel papasok sa kwarto agad tinawagan ang kanyang kaibigan...
   Angel:(tinawagan ang kaibigan): Hello? Pwedeng humingi ng pabor? Di ko na yata kaya etong pinagdaraanan ko... (humahagulgol)
   kaibigan(Celline): Bakit ka umiiyak??? Ano yung pabor na iyon?
   Angel: Buntis ako! Pinapalayas ako... Wala ako ibang mapuntahan... Pwedeng dyan nalang sa inyo? Tulungan mo ako please...!
   kaibigan: Sige, pupuntahan kita dyan ngayon din.
   Angel: Salamat... Talagang maaasahan kita...
   
   Habang nag-eempake ng mga gamit si Angel, may kumakatok sa pintuan nila...
   
   Tatay: Sino sila?
   Kaibigan: Ako po yung kaibigan ni Angel.
   Nanay: Aba tamang tama may kasama na yung taong yun dahil pinapalayas na namin!
   Kaibigan: Ahy ganun po ba?
   Angel: Andyan ka na pala. Halika na.
   Tatay: Sige pwedeng pwede ka na umalis sa pamamahay na ito!
   
   Si Angel at ang kanyang kaibigan ay dumating na sa bahay...
   Angel: Masakit itong pinagdaraanan ko ngayon...
   kaibigan: Huwag ka mag-alala nandito lang ako.
   Angel: Ganyan din ang sabi sa akin ng gustong tumayo bilang ama ng aking dinadala. Salamat at dumating kayo sa buhay ko. At bukas, kakausapin siya ng aking mga magulang ukol dito.
   Kaibigan: Oh? Sana maging maayos ang pakikitungo nila sa isa't isa. Kumusta naman si baby mo?
   Angel: Hindi ko na alam. Kailangan ko na yatang magpa-check up kay Doc bukas?
   Kaibigan: Sige sasamahan kita. Hindi pwedeng hindi kita sasamahan.
   Angel: Hindi ko na mabilang ang pasasalamat ko sa iyo.
   Kaibigan: Oh sya, ayusin na natin mga gamit mo sa aking kwarto.
   Angel: Sige.
   
   Kinabukasan...
   Papasok sila sa opisina ni Doc...
   
   Doc(Patricia): Oh Angel? Kumusta na kayo ni baby?
   Angel: Hindi ko pa masasabing OK. Maraming masamang nangyari kagabi.
   Doc:Oh sige halika na at akin kong eeksamin kayo ni baby mo.
   
   Habang ineeksamin ni Doc si Angel, may tumatawag sa phone ni Angel. Sinagot ito ng kaibigan niya.
   Kaibigan: Sino po ito?
   (tumawag): Sino ka rin po? Ikaw po ba yung matalik na kaibigan ni Angel? Ako yung kaibigan ni Angel na gustong tumayo bilang ama ng kanyang anak. Naikekwento ka niya sa akin.
   Kaibigan: Ah ganun ba? Ineeksamin sila ni Doc ngayon eh.
   (tumawag): Ano sabi? Mabuti ba ang kalagayan ni Angel at ng kanyang baby?
   
   Tapos nang ieksamin si Angel...
   Doc: Good news! Mabuting-mabuti ang kalagayan ninyong mag-ina. Malayo kayo pareho sa sakuna.
   Kaibigan: (sinabi sa phone) Ano narinig mo iyon? Magandang balita diba?
   (tumawag): Oo nga. Mabuti naman kung ganun! Kausapin ko nga siya.
   Angel: Hello? Alam mo na yung balita??? Ang saya ko ngayon. Hindi ko na kailangan magpa-abort at walang taning ang aking buhay.
   (tumawag): Salamat sa Diyos!
   Angel: Ano, nakipagkita ka na ba sa aking mga magulang? Ao ang kanilang isinabi?
   (tumawag): Kung seryoso daw ako sa aking pagtayo bilang ama ng iyong anak,  siguraduhin ko daw na maibibigay ko ang kailangan ninyong mag-ina.
   Angel: Edi ibig sabihin eh tinatanggap ka na ng aking mga magulang?
   (tumawag): Oo. Sinabi pa nila sa akin masakit ang mawala ang anak sa kanilang buhay. Dahil doon sa nangyaring pagpapalayas sa iyo kagabi.
   Angel: Eh ano gagaawin ko?
   (tumawag): Kailangan mo na sigurong bumalik sa inyong bahay ngayon din.  Humingi ka ng tawad ng masinsinan.
   Angel: Sige sana kayanin ko ito.
   (tumawag): Oo alam kong kaya mo iyan. At para wala ng problema. OK na kayo pareho ng baby at OK na kami ng mga magulang mo. Ang paghingi nalang ng kapatawaran sa iyong mga magulang ang kulang para maayos na ang lahat.
   Angel: Sige alis na din kami dito sa ospital. Bye!
   (tumawag): Sige mag-ingat kayo. Bye!
   Angel: Doc, salamat sa pag-eksamin at magandang balita!
   Doc: Walang anu man. Kausapin niyo na ang aborsiyonista. Sabihin mong hindi ka na magpapa-abort dahil nagbago na isip mo.
   Angel: Sige Doc! Salamat ulit! Halika na punta na tayo sa aborsiyonista.
   Kaibigan: OK
   
   Dumating na sila na klinik ng aborsiyonista...
   Angel: Mam, hindi na po ako magpapa-abort ng anak.
   Aborsiyonista(Agnetha): Bakit naman?
   Angel: Napag-isip isip ko na ang pagpapa-abort ay isang immoral na gawain. At tutal malayo kami pareho sa sakuna kaya OK nang hindi ako magpapa-abort.
   Aborsiyonista: Oh sige. Sya, may gagawin pa ako. May bago pa akong customer.
   Angel: Pag-isipan mo iyan Ma'am. Ang mga ginagawa mo sa buhay ng mga mumunting anghel.
   Aborsiyonista: Nagsisisi ako sa aking propesyon ngayon. Gusto ko ng isantabi ito at mag-simula ng panibagong moral na pamumuhay.
   Angel: Mabuti naman kung ganun. Kapag ako ay wala ng problema ay pwede mo akong hagilapin at matutulungan kita.
   Aborsiyonista: Salamat Angel.
   
   Pumunta ng mag-isa si Angel pabalik ng kanilang bahay...
   Tatay: Oh anak! Kumusta ka na? Binalitaan kami ng kaibigan mo ukol sa iyo at ng iyong anak.
   Angel: Iba na talaga ang pagmamahal ng ating Panginoon sa atin. Nay, Tay, pinapatawad niyo na po ba ako?
   Nanay: Oo naman anak. Masakit mawalan ng anak. Dito palang sa bahay eh di ako mapakali dahil wala ka. Pasensya na din sa ginawa namin ng Itay mo kagabi.
   Angel: Ah yun? Wala yun. I deserved it naman eh.
   Tatay: Tara na nga kain na tayo at ako'y nagugutom na. Hehehe.
   Nanay: Niluto ko ang paborito ni Angel na ulam. Beefsteak! Pinaghandaan ko talaga eto para sa iyo.
   Angel: Salamat at maayos na ang lahat! Dahil ito sa pananalig sa Diyos at tiwala sa sarili at sa mga taong nagmamahal sa akin.

   Report (0) (1)  |   12 years, 9 month(s) ago  

5. Guest4410
   

   KUWENTO NG ISANG ANGHEL
   
   Ang buhay ng tao ay sadyang makulay. Nariyan ang kalungkutan at nariyan din ang kaligayahan. Hindi lingid sa madla na ang bawat tao ay nakararanas ng problema na kung minsan ito ang nagiging dahilan kung bakit ang tao ay nagiging daig-daigan ng kahinaan at nakagagawa ng kasamaan o ‘di kabutihan.
   
   Sa kuwentong ito, matutunghayan natin ang isang dalaga na siyang kapupulutan ng aral. ‘Di lang ng mga nakakatanda kundi maging ng mga kabataan.
   
   Angel: Paano ko ba sisimulan ito? Hmm.. (nagsimula na siyang pumindot-pindot sa kanyang cellphone at nang matapos, ay isinend na niya ito sa isang numero.)
   
   Narrator: Habang abala si Willy ay abala sa pagsusulat para sa kulom niya sa isang pahayagan, dalawang magkasunod na text messages ang kanyang natanggap buhat sa isang ‘di kilalang numero.
   
   Willy: (babasahin ang text messages) Sino ‘to? (at nang buksan niya ang mensahe) Pasensya na ho kayo sa istorbo. ‘di niyo ho naitatanong, isa ho ako sa mga tagahanga ninyo. At tulad nila, nais kong mailathala ang kuwento ng buhay ko. Tiyak ko namang iibigin mong isulat ito dahil kapupulutan din ng mga aral. Tulad ng mga naisulat mo. After five minutes, tatawag ako.
   
   Narrator: At makalipas nga ng limang minuto, kumikiriring na ang cellphone ni Willy.
   
   Willy: (pinindot ang OK button) Hello?
   
   Angel: Hello.
   
   Willy: Ako na ito, William Padilla Nucasa in short Willy.
   
   Angel: (tatawa) Kilalang-kilala na kaya kita noh!
   
   Willy: Pa’no?
   
   Angel: My God! Tinatanong pa ba ‘yan? Sabi ko nga sa ‘yo, isa ako sa mga fans mo kaya natural na alam ko ang tungkol sa ‘yo.
   
   Willy: My God! Wala akong kamalay-malay ha, nakabuyangyang na pala sa ‘yo ang buhay ko. Baka pati nunal ko sa katawan ay alam na alam mo kung nasaan ang mga ‘yon. (tawanan) Siya nga pala, wala ka bang balak magpakilala?
   
   Angel: Siyempre magpapakilala ako pero puwede ‘wag muna ngayon? ‘pag nagkita na lang tayo at pumayag kang isulat ang life story ko.
   
   
   Willy: Pero wala na ako sa pahayagang iyon. Kalaban kasi siya ng pablikasyong kinabibilangan ko. Sabi nga nila, we can’t worship two gods at a time. Gusto ko mang makatulong pero walang page para sa true-to-life stories na sinusulatan ko ngayon. Sakali man, saan naman natin ipapublish?
   
   Angel: Nababasa kita sa isang magasin na alam naman nating kilalang-kilala sa ibang lugar baka magawan mo ng paraan na mailathala roon. Mas maraming reader, mas maganda, mas maraming kabataan ang matututo sa karanasan ko.
   
   Willy: Nagsisimula pa lamang ako roon. Ipadala man natin, nasa kanila pa rin ang desisyon kung ilalathala o hindi.
   
   Angel: I-try lang natin, malay mo baka pagbigyan. Deserving naman eh. Kelan ka ba available para maibigay ko sa ‘yo ang draft? Puwede ba bukas? Saturday naman eh.
   
   Willy: Hindi ako puwede ‘pag Saturdays. May masters ako. Sa linggo, available ako.
   
   Narrator: Napagkasunduan ng dalawa na magkita ng alas siyete ng gabi sa isang bagong tayong fast food restaurant sa SFC.
   
   Araw ng sabado, walang ibang inatupag si Willy kundi ang isipin kung sino nga ba ang misteryosang babaeng nakausap niya nitong gabi. Maging sa kanyang klase ay binabagabag pa rin siya ng kanyang kuryusidad.
   
   Willy: pa’no niya kaya nalaman ang numero ng cellphone ko? Sino kaya siya? Ilang taon na? estudyante pa? maganda? s**y? Naku ha! Kung saan-saan na yata ibig maglikot nag imagination ko.
   
   Narrator: Minus kinse para alas siyete ay pumunta sa Willy sa kanilang tagpuan. Siyempre isang maginoong hakbang na ang mga lalaki ang dapat na naghihintay sa mga babae pero siya’y nagulat nang madatnan niya ang isang nakaattire rose bud na kabataang babae na kumakaway sa kanya. Buhat sa isang mesang malayo sa karamihan, tinungo ni Willy ang kinaroroon ng dalaga.
   
   Angel: Hi! (nakipagkamay siya) Naunahan kita. (gumawa siya ng ngiti) Pero hindi ka naman nahuli. Agtugaw ka.
   
   Narrator: Umorder sila. Juice para kay Willy at beer naman sa dalaga.
   
   Angel: Pampakapal ng mukha. Siya nga pala, ako. (inabot niya ang isang ID)
   
   Willy: (tinunghan niya at siya’y nabigla) Ang bigat mo pala. Kaanu-ano mo si Chavit?
   
   Angel: Iyong sa impeachment trial noon ni Erap? Hmm.. Wala. Malayong kamag-anak.
   
   Willy: Ows? Hindi nga?
   
   Angel: Promise. (pinagkrus niya ang kanyang magkabilang hintuturo sa tapat ng kanyang labi) –(nasa ikalawang bote na ng tatlong beer) Sa kuwento ko pala, puwedeng ‘wag pangalan ko ang gamitin? Negative ang kuwento ng buhay ko, alam mo? At siyempre, ayaw kong malaman ng tao kung paano ko ginugol sa wala ang buhay ko.
   
   Willy: Sure. (tumango)
   
   Angel: Angel ang gusto kong maging alyas. (binigay ang draft) Pagtiyagaan mong basahin pero ano, tutal narito na rin lang tayo, ikukuwento ko na muna sa ‘yo. Ireview mo na lang bali ang draft puwede?
   
   Willy: OK.
   
   Angel: Sa climax na tayo ha. (nagbigay ng alanganing ngiti) Ammom kuwan ak.. (inilagay ang kamay sa tiyan) Two months. Yap! You heard it right. Two months palang naman.
   
   Willy: (muntik nang mahulog sa silya) Buntis ka? Bakit? I mean pa’no nangyari?
   
   Angel: (tumawa) Kung makatanong ka naman as if kahapon ka lang ipinanganak. Siyempre po nakipagduo ako. Ipagdasal mo ako ha? No choice na talaga ako eh. Either papatayin ko ito tutal hindi pa naman ito tao or ako ang magpapakamatay.
   
   Willy: Alam mo, kung wala lang akong girlfriend na masasaktan aangkinin ko ‘yan.
   
   Angel: Thanks ha! (tumayo at nagpahid ng luha) Sorry but can we please go now? Baka mamaya kasi ay maalok mo pa ako ng kasal ay agad-agad mo akong mapapayag.
   
   Willy: (kinuha ang wallet at tumayo)
   
   Angel: Bayad na. ‘di ko pa pala naikuwento sa ‘yo, sa lolo ko ito. Libre tayo rito.
   
   Narrator: Sa labas, isang kung sinong putragis ang ubod ng yabang ang nagpark ng bagumbagong Ford Expedition na makasasagabal sa paglabas ng motorsiklo ni Willy:
   
   Willy: Saan ka ngayon? Kung OK lang sa ‘yo kesa magjeep ka, angkas ka na sa akin.
   
   Angel: (bumukas ang pinto ng Ford Expedition) Sa susunod, aangkas ako riyan sa motorsiklo mo(pabulong habang nagbubeautiful eyes). ‘wag muna ngayon ha, may gwardiya ako eh. (at biglang niyakap si Willy)
   
   Narrator: Habang nasa daan si Angel ay kanyang nagunita ang kanyang nakaraan.
   
   Lumaki si Angel na nakukuha ang anumang bagay na kaniyang gustuhin,ngunit may isang bagay na hindi niya lubos makamtan.Ito ay ang pagmamahal at pagppahalaga ng mga magulang. Mula pagkabata ay taga pag-alaga ang kasakasama niya.
   Ang kakulangan ng atensyong inilalaan ng kanyang mga magulang ay naging dahilan ng kanyang pagkapariwara sa buhay niya. Pagtuntong nya sa 3rd year high school ay kani-kanino siya sumasama upang maghanap ng atensyong hindi kailanman naibigay ng kanyang mga magulang. Kadalasan ay hating gabi na siya kung umuwi. At ng mga sumunod na taon ay lalong nalulong si Angel sa bisyo.
   At isang gabing pag-uwi niya galing sa isang birthday party…
   
   Angel: Oh bakit gising pa kayo?
   
   Ina: Ano ba ang panaggagagawa mong bata ka? Ganitong oras ba umuuwi ang isang dalagang gaya mo? At bakit…(inamoy si Angel) nakainom ka yata?
   
   Angel: Ano bang pakialam niyo sa ‘kin? Mula pagkabata ko ay itinatak na ninyo na wala akong halaga, na ako ang dahilan kung bakit nashotgun wedding kayo ni daddy. Hindi niyo man lang binigyang halaga ang damdamin ko.(lumabas ng bahay)
   
   Narrator: Ibinuhos niya ang kanyang sama ng loob sa isang disco bar. Umorder sya ng brandy at sinaid agad ang laman. Nakapito na siyang order ng brandy nang makaramdam siya ng pagkahilo. Kasabay din nito ang pagtabi sa kanya ng isang lalaking nakahawak ng isang baso ng Rhum.
   
   Manny: Hi miss. Nag-iisa ka lang ba?
   
   Angel: Obvious ba? Nakitang mag-isa nagtanong pa.
   
   Manny: May I join you then?
   
   Angel: Agtugaw ka lang ah, bibyang ko ngay? Awan met ti mangiparit.
   
   Manny: Anong ginagawa mo rito? Bakit ka naglalasing? May problema ka ba?
   
   Angel: Ako? Naglalasing? Hindi ah.nagsasaya nga ako eh.
   
   Manny: (kumunot ang noo) hindi ka nagsasaya miss,naglalasing ka.
   
   Angel: Apay aya ta nagpakialamero ka? Adda man problemak nu awan,awan ka idyayen!
   
   Manny: Miss,kung ano man ang problema mo, puwede mong isalaysay sa akin,malay mo,makatulong ako.
   
   Narrator: Nang dahil sa kalasingan at sama ng loob, ‘di naiwasan ni Angel na maibulalas ang kanyang saloobin at mapahagulgol.
   Nauwi sila sa Hotel Arriana.
   Pagkaraan ng dalawang buwan, nakakaramdam na si Angel ng mga sintomas ng pagdadalantao. Hindi niya lubos maisip kung ano ang nararapat gawin. Hanggang nang mahagilap ng kanyang mga mata ang talunton ng mga magasin at nakaisip ng susunod na kanyang gagawin. –ang ipamahagi ang kwento ng kanyang buhay at mga aral nito sa pamamagitan ng kanyang idolong manunulat.
   
   Sa bahay ni Willy..
   
   Narrator: Hindi pa rin lubos na makapaniwala si Willy sa kanyang nadiskubre. Sa pagkikita nilang iyon, ang kuryusidad ay napalitan ng mga katanungan lalo na nang mabasa niya ang draft na ibinigay sa kanya ni Angel.
   
   Willy: Iba na talaga ang mga kabataan ngayon. Pa’nong ang isang tulad niya’y biktima ng eksperimentong hindi dapat ginagawa ng kabataan.
   
   (Bigla ay kinuha niya ang kanyang cellphone at idinayal ang numero ng katrabaho niyang si Joey.)
   
   Joey: Oh?! Bakit, pare? Napatawag ka? Ahm..disoras  na ng gabi ah! Adda problemam?
   
   Willy: Wun pare!
   
   Joey: Ano naman ‘yan? Babae nya?
   
   Willy: Well, pare tama ka ngem…
   
   Joey: Sabi na nga ba eh! Pero?
   
   Willy: Pero hindi eh..
   
   Joey: Ha? Ano? Babae pero hindi? Anlabo mo ah!
   
   Willy: Anya ka mutten, pare! Siyempre babae pero ‘di tulad ng iniisip mo. Hindi ito isa sa mga naghahabol sa ’kin. Pare, tulungan mo ako!
   
   Joey: Pambihira! Eh alam mo naming mas magaling ka sa akin pagdating diyan ‘di ba? Sa ‘yo pa nga ako humihingi ng advice.
   
   Willy: Hindi ‘yon! Isang malaking pabor ‘to para sa babaeng tinutukoy ko.
   
   Joey: Huh? At may nalalaman ka nang ganyan ah! Ano bang pinakain niya sa ‘yo? Siguro…
   
   Willy: Agtalna ka man Joesito Calapatcha!
   
   Joey: Pare naman! Humihingi ka na nga lang ng pabor idadamay mo pa pati ang napakabantot kong pangalan! Wala naming ganyanan!
   
   Willy: hahahahah..
   
   Joey: Magkwento ka na nga lang!
   
   Willy: Kasi ganito ‘yon…
   
   (At ikinuwento na niya ang buong nangyari.)
   
   Joey: So, ano naman ang role ko riyan sa plano mo?
   
   Willy: Alam naman nating malakas ka kay boss ‘di ba? Pakiusapan mo naman oh. Sige na.
   
   Joey: Eh, Pa’no kung ‘di pumayag?
   
   Willy: Papayag ‘yon. Sigurado ako basta ikaw!
   
   Joey: Hmmm…
   
   Willy: Hay naku! Nagpanunot pay laeng! Sige na!
   
   Joey: Sige, sige susubukan ko pero ‘di ako siguradong aayunan niya ako. Ang siguruhin mo, maganda ‘yan para pumayag.
   
   Willy: Salamat pare! Aasahan ko ‘yang tulong mo at ‘pag ito na-approve, lahat ng sekreto ko pagdating sa babae malalaman mo. Hahahahah.
   
   Joey: Aasahan ko ‘yan pare! Siguraduhin mong effective. Hahahahah. Sige na pare.
   
   Willy: Sige. Salamat.
   
   Kinabukasan.
   
   Angel: Good morning. Nabasa mon diyay draft ko?
   
   Willy: Good morning din. Wun, nabasa kon. Hintayin mo na lamang ang text ko kung inaprubahan na ng head ko kung maaaring ilathala ‘yon sa kolum ng katrabaho ko.
   
   Angel: Aasahan ko ‘yan. Maraming salamat.
   
   Narrator: Nagkita sina Willy at Joey sa opisina. At tulad ng napag-usapan at napagplanuhan, kinausap nga ni Joey si Miss Ailene Samonte, ang head ng kanilang pahayagan.
   
   Joey: (kumatok muna sa pribadong opisina ng kanilang head)
   
   Ailene: Pasok.
   
   Joey: Good morning ma’am.
   
   Ailene: Oh! Yes, Joey? Any problem?
   
   Joey: May proposal article kasi si Willy pero ang problema true-to-life story po ‘yon. Ma’am can he still include it in his column despite that it is not related to the genre of his column? Please ma’am…
   
   Ailene: Ito ang tatandaan mo Joey, lahat ng hihilingin mo ibibigay ko. Kahit na..
   
   Joey: Thank you, ma’am. Thank you. (kumaripas na ng takbo)
   
   Ailene: Hmm… pasalamat ka mahal na mahal kita.
   
   Narrator: Agad hinanap ni Joey si Willy upangibalita sa kanya na naaprubahan na ang hinihiling nito. Nakita naman agad niya ito sa isang part eng gusali na binabasa ang hawak na lupon ng mga papel.
   
   Willy: Oh! Mukhang pagod na pagod ka. Anong ginawa sa ‘yo ni Ma’am Ailene? kayo ha! May ginawa ba kayong milagro? Hahahahah..
   
   Joey: (hinihingal) Manahimik ka nga at ‘wag mo akong tignan ng ganyan! Kung anu-ano na naman ang pumapasok sa kukote mo! Naparito lang naman ako para ipaalam sa ‘yong naaprubahan na ni ma;am ‘yong proposal mo.
   
   Willy: Talaga pare?! (napatalon pa at napayakap kay Joey sa sobrang kasiyahan).
   
   Joey: Ibbatan nak man! Hindi na nga ako makahinga sa pagod! Tsaka baka may makakita sa ‘tin at kung ano pa ang isipin!
   
   Willy: Maraming salamat talaga pare!
   
   Joey: Magpasalamat Karin kay ma’am.
   
   Willy: Sige pare.
   
   (At pinuntahan na nga niya ang kanilang head.)
   
   Willy: Hi ma’am.
   
   Ailene: nakakagulat ka naman! Bigla-bigla ka na lamang pumapasok.
   
   Willy: Pasensiya na ma’am. Naexcite lang ako. Ang sabi kasi sa akin ni Joey inaprubahan niyo na ‘yong proposal ko.
   
   Ailene: (ngumiti) wala ‘yon. Pasalamt ka siya na ang lumapit sa akin upang sabihin sang tungkol sa proposal mo. Ang mabuti pa’y ipasa mo na ang iyong draft para mabasa ko na agad.
   
   Willy: Salamat ma’am. Ito na po ‘yong draft.
   
   Ailene: OK, sige. I’ll read it after I finish these paper works.
   
   Willy: maraming salamat ulit ma’am.
   
   Narrator: Agad na nagpadala ng text message si Willy kay Angel at sinasabing naaprubahan na ng kanilang head ang kanyang proposal (na labis na ikinatuwa ng dalaga)
   
   Narrator: Pagkaraan nga ng ilang mga araw, nailathala na ang pahayagan kung saan kabilang doon ang article ni Willy na tungkol sa kuwento ng buhay ni Angel.
   
   Tindera: Miss, miss! Bili ka ng diyaryo oh!
   
   Angel: Sige po. Pabili po.
   
   (At nang makuha ang diyaryo, nagpatuloy na siya sa paglalakad)
   
   Angel: Sana narito na ‘yon.
   
   Narrator: nabasa na nga ni Angel ang artikulo. Sa puntong ‘yon, agad niyang idinayal ang numero ni Willy.
   
   Angel: Hello?
   
   Willy: Oh bakit? Nabasa mo na?
   
   Angel: (maluha-luhang sumagot) Oo, nabasa ko na. Maraming salamat sa lahat ng tulong mo. Alam mo, nagdadalawang isip na ako kung itutuloy ba o ipapalaglag ko na lang itong bata.
   
   (Biglang nilapitan ni Joey si Willy)
   
   Joey: Pare, tignan mo itong site natin oh. Ang daming komento tungkol sa artikulo na ginawa mo.
   
   Willy: Sandali lang Angel hah. (binalingan si Joey) Patingin nga pare.
   
   Joey: Ito oh.
   
   Willy: (binasa nga at pagkatapos, binaikan ang kausap sa cellphone kani-kanina lang) Angel nandiyan ka pa ba? Tignan mo ang site ng pahayagan kung saan nakalathala ang buhay mo. Ang daming comments at suggestions na ipinadala ng mga nakabasa. Baka makatulong pa ang mga ‘yon upang makadesisyon ka na ng pinal tungkol sa kalagayan mo ngayon. Pero kung ako ang iyong tatanungin, mas magandang ituloy mo ‘yan kaysa magkasala ka pa sa panginoon.
   
   Angel: Sige, search ko na lang mamaya ‘yong website. Maraming salamat talaga sa lahat Will. ‘wag kang mag-alala, ikokonsider ko ang payo mo. Pa’no? Tawagan na lang kita ulit. Bye.
   
   Willy: Bye. (At napatanong sa hangin) Ito na ba ang katapusan ng ugnayan natin?
   
   Narrator: Hinanap nga ni Angel ang website at binasa lahat ng komento st suhestiyon. Naging daan nga ito upang lubos niyang mapagdesisyunan kung ano talaga nag kanyang dapat gawin tungkol sa kanyang kalagayan.
   
   Angel: nakapagpasya na ko. Itutuloy ko ito kahit na anong mangyari.
   
   Narrator: Nagpunta na siya sa sala ng kanilang bahay. At mula roon, nkarinig siya ng mahihinang katok.
   
   Angel: Nasa’n kaya sina Inday at sino naman kaya itong bwisita na ito?
   
   (pagbukas ng pinto, laking gulat niya nang makita ang taong nakatayo sa labas ng bahay nila)
   
   Angel: Anong ginagawa mo dito? Pa’no mo nalaman na dito ako nakatira?
   
   Manny: Pwede ba tayong mag-usap?
   
   Angel: Hindi dahil wala tayong dapat pag-usapan!
   
   (isasara na sana ni Angel ang pintuan ngunit naagapan ito ni Manny)
   
   Manny: Alam kong alam mong meron! Buntis ka at ako ang ama!
   
   Angel: Pa’no mo nalaman?
   
   Manny: Nabasa ko ang artikulong tungkol sa’yo. Hindi ko pa malalaman kung ‘di ko iyon binasa.
   
   Angel: pa’no ka nakakasigurong ako nga ‘yon,aber?
   
   Manny: Nakausap ko ang writer niyon at pinakiusapan ko siyang ibigay sa ‘kin ang mga impormasyong nalalaman niya tungkol sa inyo. Kinailangan ko pang sabihin sa kanya kung ano mo ako para lang ibigay niya sa akin ang  mga kailangan ko.
   
   Angel: Eh ano ngayon? Wala naming kahulugan ‘yong namagitan sa ‘tin no’ng gabing ‘yon ah.
   
   Manny: Sa ‘yo wala! Pero sa ‘kin meron dahil minahal na kita!
   
   Narrator: Gulat na gulat si Angel sa mga ipinahayag ng lalaki dahil buong buhay niya, hindi siya nkaramdam ng pagmamahal. Mula pagkabata’y pinagkait na ito sa kanya ng kanyang mga magulang. At ngayon, ayaw niyang matulad ang magiging anak niya sa kanya.
   
   Manny: Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Baka gusto mong ulitin ko pa?
   
   Angel: Hindi na kailangan. Narinig ko ang sinabi mo.
   
   Manny: So, will you marry me?
   
   Angel: Yes!
   
   (isinuot na ni Manny ang engagement ring na kanyang dala sa palasingsingan ni Angel)
   
   Narrator: Pagkatapos magkaunawaan nina Angel at Manny, naisipang tawagan ni Angel si Willy upang magpasalamat muli at ibahagi ang magandang balita sa kanya.
   
   --THE END--
   
   Maja Jeddah Dumo
   Norraine Precious Ascueta
   Carmina Laroya
   Anne Roselle Abina
   Christine Gem Carera
   LeslieJoy Palaganas
   Greggy Licos
   Alvin Galvez
   Albert Pajo

   Report (0) (1)  |   12 years, 9 month(s) ago  

6. Guest3386
   

   Mga Tauhan:
   • Donna Belle Acosta - Angel Singson
   • Mark Christian Ocaña - William
   • Joanna Rose De Castro - Juliet
   • Claudrey Lagasca - Mr. Singson
   • Fritzie Orfano - Mrs. Singson
   • Ronald Janses Piano - Narrator
   • Royvin Viñas - Klasmeyt 2, Katrabaho 1
   • Ronnel Jay Navalta - Kalihim, Klasmeyt1
   • Juan Paolo Lumanog - Katrabaho 2
   
   
   
   … Diyos ko, doon na bumigay ang mga tuhod ko nangalog ng husto at maryosep, mangingisay yata ako …
   
   Angel: (Itinulak si William) Patawad. Hindi ko sinasadyang gawin iyon. Nadala lang ako sa nararamdaman ko at dala na rin yata ng nainom.
   William: (Hingang Malalim) Ahh… wag kang humingi ng tawad. At alam ko, mabigat ang dinadala mong problema.
   Angel: Hindi ko alam kung ano pa ang dapat kong sabihin. Basta salamat sa pagkakataon na makita ka at makausap kahit saglit lang. Sana hindi pa ito ang huling pagkakataon at bago ko naman makalimutan, iyong dahilan ng pagkikita natin, bigyan mo sana ng panahon.
   William: Sumakay ka na, baka mapagalitan ka pa at mahirap na, baka may makakita sakin at sayo na magkasama, iba pa ang isipin nila.
   Angel: (Hinawakan ang kamay ni William sabay takbo sa loob ng sasakyan)
   William: (Hingang malalim at iaandar ang kanyang motor)
   Habang nasa daan…….
   Narrator: Hindi matanggal sa isip ni William ang ginawa ni Angel sa kanya. Hindi rin niya lubos na maisip na sa panahon na kinabibilangan niya ay makakatagpo siya ng tulad ni Angel.
   Sa tinitirahan ni William...
   William: Naririto na ako. Pasensya kung ginabi ako ng uwi.
   Juliet: Saan ka nga ba nanggaling? Baka imbis na trabaho ang pinagkakaabalahan mo eh kung sinu-sino lang.
   William: Nasa itsura ko ba ang gumawa ng kalokohan? Nakipagkita lang ako sa isang taong nais ipalimbag ang kwento ng buhay niya sa dyaryong sinusulatan ko.
   Juliet: Masyado sigurong maganda ang kwento ng taong iyon. Maari ko bang malaman?
   William: Babasahin ko muna iyong draft na ibinigay nya sa akin, muli kong aayusin saka ko na ipapabasa sayo. Nagugutom nako kumain na kaya tayo?
   Juliet: Hinihintay ko ngang sabihin mo iyan.
   Sa Kabilang Dako...
   Mr. Singson: San ka nanaman ba nanggaling na bata ka? Linggo-linggo ka na lang lumalabas. Buti walang nangyayari sayo.
   Angel: You don’t need to care b***h. At kung may mangyayari man sa akin, wala ka na pakialam doon.
   Mr. Singson: Hindi ka na natuto at yan ba ang tinuturo ng paaralang pinapasukan mo?
   Angel: Simula noong pinauwi ako ni Mommy dito, never did I feel na anak niyo ako. Mabuting naghiwalay na nga kayo.
   Mr. Singson: Bastos kang bata ka! Huwag mo akong sisihin sa lahat ng kasalanan ng mommy mo.
   Angel: Huwag na huwag mong sinasabihan si mommy ng ganya. Ewan ko nga ba naman kasi kung bakit siya pumatol sa tulad mo.
   Mr. Singson: Aba! Talagang napaka basto mo! (Sasampalin si Angel.) Umakyat ka na sa kwarto mo and you will not eat your dinner.
   Angel: (Patakbong pupunta sa kwarto).
   Narrator: Habang nasa kanyang silid si Angel at patuloy na pinahuhupa ang sama ng loob ng kanyang ama, ang kanyang ama naman ay nasa labas at nag iisip ng mabuting gagawin sa anak.
   Mr. Singson: (Kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang asawa)
   Mrs. Singson: Hello… at bakit napatawag ka ata? May problema ba sa anak ko dyan?
   Mr. Singson: Magaling! Talagang pag tumawag ako eh anak mo lang ang iniisp mo.
   Mrs. Singson: Sino pa nga ba? Ikaw? Gagawin ko lang iyon pag nalaman kong patay ka na.
   Mr. Singson: Wala parin nagbago sayo.
   Mrs. Singson: Bago pa tayo mapalayo, ano ba ang problema sa anak ko?
   Mr. Singson: Iyong anak mo, simula noong umuwi dito, hindi ko pa nakikitang umuwi ng maaga. Maski lingo, lumalabas siya.
   Mrs. Singson: Pagbigyan mo na.
   Mr. Singson: Kung sana kasi hindi mo siya dinala diyan sa Amerika, sana naturuan siya ng magandang asal. At sana iniwan mo siya sakun para hindi siya lumaking katulad mo.
   Mrs. Singson: Huwag mo kinukwestyon ang pagpapalaki ko sa anak ko. Huwag kang mag-alala, pag nagkaroon ako ng oras, iuuwi ko ang dalaga ko dito. Hintayin mo!
   Mr. Singson: Huwag kang…
   Mrs. Singson: (Biglang ibinaba ang telepono)
   Mr. Singson: Wala pa rin talagang nagbago. Siya pa rin ang asawa ko.
   Umaga ng Lunes…
   William: Aalis na ako
   Juliet: Sige, mag-iingat ka ha!
   Sa paaralan…
   William: (Nagpapakabusy sa paggawa ng Lesson plan, paggawa ng test questions, paggawa ng mga bagay na ginagawa ng isang ordinaryong guro at pilit na isinisiksik sa kanyang skedul ang pagbabasa at pag-iisip kung paano niya maililimbag ang kwento ni Angel.)
   Katrabaho 1: Ang sipag mo talaga. Baka maya niyan, ikaw na ang maging principal. Huwag masyado.
   Katrabaho 2: Tara! Kain muna tayo.
   William: Sige lang…
   Katrabaho 1: Ano bang gusto mong kainin? Ibibilhan ka na lang namin.
   Katrabaho 2: Oo nga, tsaka mahirap mangayayat sa lagay mong iyan, guro ka na nga, nagsusulat ka pa sa pahayagan.
   Katrabaho 1: (Pabirong nagsalita) at higit sa lahat, baka hiwalayan siya ng kasintahan niya pag patuloy siyang magpapakabusy..
   Katrabaho 2: Oo nga naman.(Tatawa)
   William: Kung anu-ano ang sinasabi niyo. Bumili na nga lang kayo ng makakain nati at magsalo-salo tayo.
   Narrator: Humigit kumulang isang buwan din na nagging ganito ang takbo ng trabaho ni William. Panay trabaho humahantong na nga sa punto na napapabayaan ni William ang relasyon niya sa kanyang katipan.
   Sa Tinitirahan ni William...
   Juliet: Buwan na ang nakalilipas at kapansin-pansin na rin ang malaking pinagbago mo.
   William: Hindi sa nagbago ako, kailangan lang talagang ibigay ang konting oras sa trabaho.
   Juliet: Kaunting oras? Eh kung tutuusin hindi mo na ako binigyan ng oras.
   William: Intindihin mo naman ako
   Juliet: May magagawa pa ba ako?
   William: Salamat! (Sabay yakap)
   (Habang maganda parin ang takbo ng buhay ni William…)
   Angel: Gusto ko ng umuwi sa Amerika o umalis ng bahay namin. Kung sana kasi hindi na lang ako pinauwi dito.
   Kaklase 1: Ang sama mo naman.
   Kaklase 2: Mas marami parin namang gwapo dito sa Pilipinas.
   Angel: May punto ka dun pero hindi iyon ang iniisip ko.
   Kaklase 1: Tawa na lang tayo or you just want to drink? May bagong bukas na bar ngayon.
   Angel: Hindi pa tayo pwede lumabas. Patawanin niyo muna ako ngayon.
   Kaklase 2: Patawanin? Sige…(Magpapatawa)
   Angel: (Isusubo ang pagkain, biglang makakaramdam ng pagkahilo at maduduwal)
   Kaklase 1: Ilang araw ka na din nakakaramdam ng hilo. Gusto mo din dumuwal. Hindi naman kaya….
   Kaklase 2: Buntis ka…
   Angel: Buntis ka diyan.
   Kaklase 2: Pustahan?
   Angel: Let’s go…
   (Patuloy na itinago ni Angel ang kanyang pagbubuntis. Hanggang kailan kaya ito
   maitatago?)
   Isang Linggo pa ang nakalipas…
   Sekretarya: Sir, alam mo na ba iyong balita na narito ang iyong asawa at papunta na siya dito ngayon?
   Ilang minuto ang lumipas...
   Mrs. Singson: Nasan ang anak ko?
   Mr. Singson: Aba! Hindi ka ba marunong kumatok sa bahay ko?
   Mrs. Singson: Marami ka pang sinasabi
   Mr. Singson: Puntahan mo sa kwarto…
   Angel: Hindi na kailangan.
   Mrs. Singson: Baby… Kunin mo na mga gamit mo, aalis ka na dito.
   Angel: (Biglang nakaramdam ng pagkahilo at nagsuka)
   Mrs. Singson: May problema ba?
   Angel: Wala po. Sige po at kukunin ko na ang gamit ko.
   Ilang saglit lang...
   Mrs. Singson: Salamat sa pagpapatira sa anak ko. Ngayon ay kukunin ko na siya.
   Mr. Singson: Pero…
   Narrator: Umalis nga talaga ang mag-ina ngunit hindi pa sila aalis sa Pilipinas.
   (Tuluyan ng umalis si Angel at ang kanya ina sa pamamahay ng kanyang ama…
   Lumipas ang mga araw at napatawag si William kay Angel.)
   William: Hello. May magandang balita ako para sayo. Magkita tayo ngayon sa restaurant ng Lolo mo.
   Angel: Sige po.
   Sa loob ng Restaurant...
   William: Matagal na din nung huli kitang nakita.
   Angel: Oo nga, matagal na. akala ko nga nakalimutan mo na ako. Eh ano naman iyong balita.
   William: Nagawan ko na ng paraan ang iyong kwento. Lalabas na sa susunod na linggo iyong kwento mo sa diyaryo.
   Angel: Talaga? Maraming salamat! (Sa sobrang saya ni Angel ay nayakap niya si William.)
   William: Ahm…Angel tama na. Sige, kailangan ko ng umalis.
   Angel: Sige.
   Narrator: Sa araw ng pagkakalathala ng kwento ni Angel sa dyaryo. Nagkita si Angel at ang mommy niya at si William at kasintahan niya sa restaurant ng Lolo ni Angel. Nagkataon namang silang apat lang ang tao ng mga oras na iyon.
   Mrs. Singson: Baby, come, read this article. It is a story of a teenager who got pregnant as early as high school. How I wish it will not happen to you.
   Angel: (Namutla at napatunganga)
   William: (Papasok ng restaurant) Oh ikaw pala Angel, nagkita nanaman tayo.
   Angel: (Napapatunganga parin at nakaramdam ng pagkahilo at pagsusuka)
   Mrs. Singson: Are you ok baby?
   Angel: Huh... (Tatayo at hahalikan sa pisngi si William). Mom, He’s my boyfriend.
   William: (Gulat na gulat) Ahh??....
   Juliet: Anong ibig sabihin nito? (Sasampalin si William)
   William: Hindi…
   Angel: (Hinawakan ng mahigpit ang kamay ni William at kakausapin sa mata at pabulong na magsasalita) Patawad! Hindi ko lang kasi alam kung paano ko sasabihin kay mommy na buntis ako.
   Mrs. Singson: Oh! Ano pa ang ginagawa niyo diyan? Maupo ka iho.
   William: Salamat po.
   Narrator: Nag-usap silang tatlo. Ni hindi na din sumagi sa isip ni William si Juliet sa mga nangyari. Pagkatapos nilang mag-usap, nakaramdam ng kakaiba si William.
   William: Ano ba itong nararamdaman ko? Bakit parang wala man lang akong maramdaman na galit kay Angel.
   (Sa bahay nila Angel)…
   Mrs. Singson: Hindi ko naman sinasabing ayaw ko sa boyfriend mo but I hope you’ll not regret choosing him.
   Angel: Mahal niya po ako at mahal ko din siya.
   Mrs. Singson: Good girl. Before I forget, aalis na pala tayo next week. Naayos ko na lahat ng papeles mo.
   Angel: What? But Mom, can you postpone it? We can just go back to America after my High School.
   Mrs. Singson: Before we leave, kung gusto mo magkita muna kayo ni William. It’s ok with me. (Sabay Alis)
   Angel: (Nag-iisip ng mabuti kung paano niya sasabihin sa lalong madaling panahon na buntis siya)
   (Tinawagan ni Angel si William)
   Angel: Hello. Pwede ka bang maistorbo? Pwede ka bang lumabas kasama ni Mommy bago kami umalis papuntang Amerika?
   William: Sige ba.
   Isang linggo ang nakalipas...
   Mrs. Singson: Handa ka na ba baby?
   Angel: Yes Mom.
   William: Eh. San po ba tayo pupunta?
   Angel: Mamamasyal lang tayo. Tara na Mommy.
   Narrator: Pumunta sila William, Angel, at Mrs. Singson sa isang kilalang restaurant upang kumain.
   Sa restaurant...
   Angel: (Nakaramdam ng hilo)
   Mrs. Singson: Nakakahalata na ako sayo. Lagi ka nalang nahihilo.
   Angel: (Namutla at nanghina) Wala po.
   William: Buntis po siya at ako ang ama.
   Mrs. Singson: Ano? Are you joking me? Nababaliw ka ba?
   William: Sa tingin niyo po ba nagloloko ako?
   Angel: Mommy totoo po ang sinasabi niya.
   Mrs. Singson: Pero bakit? Bakit niyo nagawa iyan? Bakit mo nagawang sirain ang kinabukasan ng anak ko?
   William: Alam ko po na napaka laking kasalanan ang aming ginawa. Pareho po kami nag mamahalan ni Angel at pareho po naming ginusto ang nangyari sa amin.
   Mrs. Singson: Alam mo naman pala bakit niyo pa ginawa? Isa pa ikaw ang mas matanda sakanya. Dapat hindi ka pumayag.
   William: Pasensiya na po talaga kayo. Wag po kayo mag-alala papanagutan ko ang dinadala ni Angel.
   Angel: (Pabulong na nagsalita kay William) Sigurado ka na ba diyan sa sinasabi mo?
   William: Ano pa nga ba magagawa ko? Andito na tayo alangan umatras pa ako.
   Mrs. Singson: Talaga bang mahal mo ang anak ko?
   William: Opo.
   Mrs. Singson: Hay… Ano pa nga ba ang magagawa ko. Kaso sino ang babaeng kasama mo noong una kitang nakita?
   William: Yun po ang dati kong kasintahan. Wag po kayong magduda sakin. Kung hindi ko naman po siguro mahal si Angel wala po sana ako dito ngayon.
   Mrs. Singson: Gusto ko walang gusot ang pakikipag relasyon mo sa anak ko. Pag tungtong nya sa taong labing walo nais kong pakasalan mo siya. Maliwanag ba sayo iyon?
   William: Kung yun po ang magiging daan para matanggap niyo ako at ang magiging anak namin gagawin ko po iyon.
   Narrator: Lumipas ang ilang buwan at naipanganak ni Angel ang kanyang kauna-unahang anak.Pagtungtong niya ng labing walo ay hindi siya iniwan ni William at tuluyang pinakasalan at pinanagutan ni William ang batang pinanganak ni Angel. Sila ay nagsama habang-buhay at hindi naglaon ay nagkaroon din sila ng sariling anak.

   Report (0) (0)  |   12 years, 9 month(s) ago  

7. Guest1970
   

   Mga Tauhan:
   • Donna Belle Acosta - Angel Singson
   • Mark Christian Ocaña - William
   • Joanna Rose De Castro - Juliet
   • Claudrey Lagasca - Mr. Singson
   • Fritzie Orfano - Mrs. Singson
   • Ronald Janses Piano - Narrator
   • Royvin Viñas - Klasmeyt 2, Katrabaho 1
   • Ronnel Jay Navalta - Kalihim, Klasmeyt1
   • Juan Paolo Lumanog - Katrabaho 2
   
   
   
   … Diyos ko, doon na bumigay ang mga tuhod ko nangalog ng husto at maryosep, mangingisay yata ako …
   
   Angel: (Itinulak si William) Patawad. Hindi ko sinasadyang gawin iyon. Nadala lang ako sa nararamdaman ko at dala na rin yata ng nainom.
   William: (Hingang Malalim) Ahh… wag kang humingi ng tawad. At alam ko, mabigat ang dinadala mong problema.
   Angel: Hindi ko alam kung ano pa ang dapat kong sabihin. Basta salamat sa pagkakataon na makita ka at makausap kahit saglit lang. Sana hindi pa ito ang huling pagkakataon at bago ko naman makalimutan, iyong dahilan ng pagkikita natin, bigyan mo sana ng panahon.
   William: Sumakay ka na, baka mapagalitan ka pa at mahirap na, baka may makakita sakin at sayo na magkasama, iba pa ang isipin nila.
   Angel: (Hinawakan ang kamay ni William sabay takbo sa loob ng sasakyan)
   William: (Hingang malalim at iaandar ang kanyang motor)
   Habang nasa daan…….
   Narrator: Hindi matanggal sa isip ni William ang ginawa ni Angel sa kanya. Hindi rin niya lubos na maisip na sa panahon na kinabibilangan niya ay makakatagpo siya ng tulad ni Angel.
   Sa tinitirahan ni William...
   William: Naririto na ako. Pasensya kung ginabi ako ng uwi.
   Juliet: Saan ka nga ba nanggaling? Baka imbis na trabaho ang pinagkakaabalahan mo eh kung sinu-sino lang.
   William: Nasa itsura ko ba ang gumawa ng kalokohan? Nakipagkita lang ako sa isang taong nais ipalimbag ang kwento ng buhay niya sa dyaryong sinusulatan ko.
   Juliet: Masyado sigurong maganda ang kwento ng taong iyon. Maari ko bang malaman?
   William: Babasahin ko muna iyong draft na ibinigay nya sa akin, muli kong aayusin saka ko na ipapabasa sayo. Nagugutom nako kumain na kaya tayo?
   Juliet: Hinihintay ko ngang sabihin mo iyan.
   Sa Kabilang Dako...
   Mr. Singson: San ka nanaman ba nanggaling na bata ka? Linggo-linggo ka na lang lumalabas. Buti walang nangyayari sayo.
   Angel: You don’t need to care b***h. At kung may mangyayari man sa akin, wala ka na pakialam doon.
   Mr. Singson: Hindi ka na natuto at yan ba ang tinuturo ng paaralang pinapasukan mo?
   Angel: Simula noong pinauwi ako ni Mommy dito, never did I feel na anak niyo ako. Mabuting naghiwalay na nga kayo.
   Mr. Singson: Bastos kang bata ka! Huwag mo akong sisihin sa lahat ng kasalanan ng mommy mo.
   Angel: Huwag na huwag mong sinasabihan si mommy ng ganya. Ewan ko nga ba naman kasi kung bakit siya pumatol sa tulad mo.
   Mr. Singson: Aba! Talagang napaka basto mo! (Sasampalin si Angel.) Umakyat ka na sa kwarto mo and you will not eat your dinner.
   Angel: (Patakbong pupunta sa kwarto).
   Narrator: Habang nasa kanyang silid si Angel at patuloy na pinahuhupa ang sama ng loob ng kanyang ama, ang kanyang ama naman ay nasa labas at nag iisip ng mabuting gagawin sa anak.
   Mr. Singson: (Kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang asawa)
   Mrs. Singson: Hello… at bakit napatawag ka ata? May problema ba sa anak ko dyan?
   Mr. Singson: Magaling! Talagang pag tumawag ako eh anak mo lang ang iniisp mo.
   Mrs. Singson: Sino pa nga ba? Ikaw? Gagawin ko lang iyon pag nalaman kong patay ka na.
   Mr. Singson: Wala parin nagbago sayo.
   Mrs. Singson: Bago pa tayo mapalayo, ano ba ang problema sa anak ko?
   Mr. Singson: Iyong anak mo, simula noong umuwi dito, hindi ko pa nakikitang umuwi ng maaga. Maski lingo, lumalabas siya.
   Mrs. Singson: Pagbigyan mo na.
   Mr. Singson: Kung sana kasi hindi mo siya dinala diyan sa Amerika, sana naturuan siya ng magandang asal. At sana iniwan mo siya sakun para hindi siya lumaking katulad mo.
   Mrs. Singson: Huwag mo kinukwestyon ang pagpapalaki ko sa anak ko. Huwag kang mag-alala, pag nagkaroon ako ng oras, iuuwi ko ang dalaga ko dito. Hintayin mo!
   Mr. Singson: Huwag kang…
   Mrs. Singson: (Biglang ibinaba ang telepono)
   Mr. Singson: Wala pa rin talagang nagbago. Siya pa rin ang asawa ko.
   Umaga ng Lunes…
   William: Aalis na ako
   Juliet: Sige, mag-iingat ka ha!
   Sa paaralan…
   William: (Nagpapakabusy sa paggawa ng Lesson plan, paggawa ng test questions, paggawa ng mga bagay na ginagawa ng isang ordinaryong guro at pilit na isinisiksik sa kanyang skedul ang pagbabasa at pag-iisip kung paano niya maililimbag ang kwento ni Angel.)
   Katrabaho 1: Ang sipag mo talaga. Baka maya niyan, ikaw na ang maging principal. Huwag masyado.
   Katrabaho 2: Tara! Kain muna tayo.
   William: Sige lang…
   Katrabaho 1: Ano bang gusto mong kainin? Ibibilhan ka na lang namin.
   Katrabaho 2: Oo nga, tsaka mahirap mangayayat sa lagay mong iyan, guro ka na nga, nagsusulat ka pa sa pahayagan.
   Katrabaho 1: (Pabirong nagsalita) at higit sa lahat, baka hiwalayan siya ng kasintahan niya pag patuloy siyang magpapakabusy..
   Katrabaho 2: Oo nga naman.(Tatawa)
   William: Kung anu-ano ang sinasabi niyo. Bumili na nga lang kayo ng makakain nati at magsalo-salo tayo.
   Narrator: Humigit kumulang isang buwan din na nagging ganito ang takbo ng trabaho ni William. Panay trabaho humahantong na nga sa punto na napapabayaan ni William ang relasyon niya sa kanyang katipan.
   Sa Tinitirahan ni William...
   Juliet: Buwan na ang nakalilipas at kapansin-pansin na rin ang malaking pinagbago mo.
   William: Hindi sa nagbago ako, kailangan lang talagang ibigay ang konting oras sa trabaho.
   Juliet: Kaunting oras? Eh kung tutuusin hindi mo na ako binigyan ng oras.
   William: Intindihin mo naman ako
   Juliet: May magagawa pa ba ako?
   William: Salamat! (Sabay yakap)
   (Habang maganda parin ang takbo ng buhay ni William…)
   Angel: Gusto ko ng umuwi sa Amerika o umalis ng bahay namin. Kung sana kasi hindi na lang ako pinauwi dito.
   Kaklase 1: Ang sama mo naman.
   Kaklase 2: Mas marami parin namang gwapo dito sa Pilipinas.
   Angel: May punto ka dun pero hindi iyon ang iniisip ko.
   Kaklase 1: Tawa na lang tayo or you just want to drink? May bagong bukas na bar ngayon.
   Angel: Hindi pa tayo pwede lumabas. Patawanin niyo muna ako ngayon.
   Kaklase 2: Patawanin? Sige…(Magpapatawa)
   Angel: (Isusubo ang pagkain, biglang makakaramdam ng pagkahilo at maduduwal)
   Kaklase 1: Ilang araw ka na din nakakaramdam ng hilo. Gusto mo din dumuwal. Hindi naman kaya….
   Kaklase 2: Buntis ka…
   Angel: Buntis ka diyan.
   Kaklase 2: Pustahan?
   Angel: Let’s go…
   (Patuloy na itinago ni Angel ang kanyang pagbubuntis. Hanggang kailan kaya ito
   maitatago?)
   Isang Linggo pa ang nakalipas…
   Sekretarya: Sir, alam mo na ba iyong balita na narito ang iyong asawa at papunta na siya dito ngayon?
   Ilang minuto ang lumipas...
   Mrs. Singson: Nasan ang anak ko?
   Mr. Singson: Aba! Hindi ka ba marunong kumatok sa bahay ko?
   Mrs. Singson: Marami ka pang sinasabi
   Mr. Singson: Puntahan mo sa kwarto…
   Angel: Hindi na kailangan.
   Mrs. Singson: Baby… Kunin mo na mga gamit mo, aalis ka na dito.
   Angel: (Biglang nakaramdam ng pagkahilo at nagsuka)
   Mrs. Singson: May problema ba?
   Angel: Wala po. Sige po at kukunin ko na ang gamit ko.
   Ilang saglit lang...
   Mrs. Singson: Salamat sa pagpapatira sa anak ko. Ngayon ay kukunin ko na siya.
   Mr. Singson: Pero…
   Narrator: Umalis nga talaga ang mag-ina ngunit hindi pa sila aalis sa Pilipinas.
   (Tuluyan ng umalis si Angel at ang kanya ina sa pamamahay ng kanyang ama…
   Lumipas ang mga araw at napatawag si William kay Angel.)
   William: Hello. May magandang balita ako para sayo. Magkita tayo ngayon sa restaurant ng Lolo mo.
   Angel: Sige po.
   Sa loob ng Restaurant...
   William: Matagal na din nung huli kitang nakita.
   Angel: Oo nga, matagal na. akala ko nga nakalimutan mo na ako. Eh ano naman iyong balita.
   William: Nagawan ko na ng paraan ang iyong kwento. Lalabas na sa susunod na linggo iyong kwento mo sa diyaryo.
   Angel: Talaga? Maraming salamat! (Sa sobrang saya ni Angel ay nayakap niya si William.)
   William: Ahm…Angel tama na. Sige, kailangan ko ng umalis.
   Angel: Sige.
   Narrator: Sa araw ng pagkakalathala ng kwento ni Angel sa dyaryo. Nagkita si Angel at ang mommy niya at si William at kasintahan niya sa restaurant ng Lolo ni Angel. Nagkataon namang silang apat lang ang tao ng mga oras na iyon.
   Mrs. Singson: Baby, come, read this article. It is a story of a teenager who got pregnant as early as high school. How I wish it will not happen to you.
   Angel: (Namutla at napatunganga)
   William: (Papasok ng restaurant) Oh ikaw pala Angel, nagkita nanaman tayo.
   Angel: (Napapatunganga parin at nakaramdam ng pagkahilo at pagsusuka)
   Mrs. Singson: Are you ok baby?
   Angel: Huh... (Tatayo at hahalikan sa pisngi si William). Mom, He’s my boyfriend.
   William: (Gulat na gulat) Ahh??....
   Juliet: Anong ibig sabihin nito? (Sasampalin si William)
   William: Hindi…
   Angel: (Hinawakan ng mahigpit ang kamay ni William at kakausapin sa mata at pabulong na magsasalita) Patawad! Hindi ko lang kasi alam kung paano ko sasabihin kay mommy na buntis ako.
   Mrs. Singson: Oh! Ano pa ang ginagawa niyo diyan? Maupo ka iho.
   William: Salamat po.
   Narrator: Nag-usap silang tatlo. Ni hindi na din sumagi sa isip ni William si Juliet sa mga nangyari. Pagkatapos nilang mag-usap, nakaramdam ng kakaiba si William.
   William: Ano ba itong nararamdaman ko? Bakit parang wala man lang akong maramdaman na galit kay Angel.
   (Sa bahay nila Angel)…
   Mrs. Singson: Hindi ko naman sinasabing ayaw ko sa boyfriend mo but I hope you’ll not regret choosing him.
   Angel: Mahal niya po ako at mahal ko din siya.
   Mrs. Singson: Good girl. Before I forget, aalis na pala tayo next week. Naayos ko na lahat ng papeles mo.
   Angel: What? But Mom, can you postpone it? We can just go back to America after my High School.
   Mrs. Singson: Before we leave, kung gusto mo magkita muna kayo ni William. It’s ok with me. (Sabay Alis)
   Angel: (Nag-iisip ng mabuti kung paano niya sasabihin sa lalong madaling panahon na buntis siya)
   (Tinawagan ni Angel si William)
   Angel: Hello. Pwede ka bang maistorbo? Pwede ka bang lumabas kasama ni Mommy bago kami umalis papuntang Amerika?
   William: Sige ba.
   Isang linggo ang nakalipas...
   Mrs. Singson: Handa ka na ba baby?
   Angel: Yes Mom.
   William: Eh. San po ba tayo pupunta?
   Angel: Mamamasyal lang tayo. Tara na Mommy.
   Narrator: Pumunta sila William, Angel, at Mrs. Singson sa isang kilalang restaurant upang kumain.
   Sa restaurant...
   Angel: (Nakaramdam ng hilo)
   Mrs. Singson: Nakakahalata na ako sayo. Lagi ka nalang nahihilo.
   Angel: (Namutla at nanghina) Wala po.
   William: Buntis po siya at ako ang ama.
   Mrs. Singson: Ano? Are you joking me? Nababaliw ka ba?
   William: Sa tingin niyo po ba nagloloko ako?
   Angel: Mommy totoo po ang sinasabi niya.
   Mrs. Singson: Pero bakit? Bakit niyo nagawa iyan? Bakit mo nagawang sirain ang kinabukasan ng anak ko?
   William: Alam ko po na napaka laking kasalanan ang aming ginawa. Pareho po kami nag mamahalan ni Angel at pareho po naming ginusto ang nangyari sa amin.
   Mrs. Singson: Alam mo naman pala bakit niyo pa ginawa? Isa pa ikaw ang mas matanda sakanya. Dapat hindi ka pumayag.
   William: Pasensiya na po talaga kayo. Wag po kayo mag-alala papanagutan ko ang dinadala ni Angel.
   Angel: (Pabulong na nagsalita kay William) Sigurado ka na ba diyan sa sinasabi mo?
   William: Ano pa nga ba magagawa ko? Andito na tayo alangan umatras pa ako.
   Mrs. Singson: Talaga bang mahal mo ang anak ko?
   William: Opo.
   Mrs. Singson: Hay… Ano pa nga ba ang magagawa ko. Kaso sino ang babaeng kasama mo noong una kitang nakita?
   William: Yun po ang dati kong kasintahan. Wag po kayong magduda sakin. Kung hindi ko naman po siguro mahal si Angel wala po sana ako dito ngayon.
   Mrs. Singson: Gusto ko walang gusot ang pakikipag relasyon mo sa anak ko. Pag tungtong nya sa taong labing walo nais kong pakasalan mo siya. Maliwanag ba sayo iyon?
   William: Kung yun po ang magiging daan para matanggap niyo ako at ang magiging anak namin gagawin ko po iyon.
   Narrator: Lumipas ang ilang buwan at naipanganak ni Angel ang kanyang kauna-unahang anak.Pagtungtong niya ng labing walo ay hindi siya iniwan ni William at tuluyang pinakasalan at pinanagutan ni William ang batang pinanganak ni Angel. Sila ay nagsama habang-buhay at hindi naglaon ay nagkaroon din sila ng sariling anak.

   Report (0) (0)  |   12 years, 9 month(s) ago  

8. Guest3260
   

   sr. sn nkapose un my mga inc?

   Report (0) (0)  |   12 years, 9 month(s) ago  

9. Guest7782
   

   i like the story  that you made more

   Report (0) (0)  |   12 years, 9 month(s) ago